Eugeniusz Rusinek urodził się 19 września 1927 roku w Woli Sławińskiej położonej w gminie Konopnica w powiecie lubelskim. Był synem Bolesława i Heleny z domu Kańczugowska. Zdaniem Ewy Kurek, Rusinek w czasie okupacji był żołnierzem Armii Krajowej przy placówce w Lipniaku. Posługując się pseudonimem „Kalina” pełnił funkcję gońca/łącznika z oddziałem Stanisława Łukasika „Rysia”[1].

Po wkroczeniu sowietów na Lubelszczyznę starał się powrócić do normalnego życia. Po uruchomieniu w Lublinie przedwojennego Gimnazjum Mechanicznego im. Syroczyńskiego rozpoczął w nim naukę. Tam ze szkolnymi kolegami zawiązał grupę konspiracyjną, której zadaniem miała być walka z komunistami. Uczniowie jednak nie prowadzili żadnej większej działalności.

W czerwcu 1946 roku Rusinek ponownie nawiązał kontakt z oddziałem Stanisława Łukasika „Rysia”, podporządkowanym już pod Zgrupowanie Oddziałów WiN Hieronima Dekutowskiego „Zapory”. Został mianowany komendantem placówki WiN w Woli Sławińskiej, a jego zadaniem było zdobywanie informacji wywiadowczych, m.in. o ruchach wojsk, siłach resortu oraz milicji w tamtym rejonie. Działał wtedy pod pseudonimem „Gienek”. Rusinka aresztowano już po kilku miesiącach konspiracji. 9 października 1946 roku funkcjonariusze UB przyjechali po niego do Woli Sławińskiej. Podczas rewizji jego rodzinnego gospodarstwa znaleziono pistolet kal. 7.65 oraz karabin Mauser. Po aresztowaniu został przewieziony na lubelski Zamek, gdzie przeszedł śledztwo[2].

Wojskowy Sąd Rejonowy w Lublinie wyrokiem z dnia 16 grudnia 1946 roku skazał Eugeniusza Rusinka na 12 lat pozbawienia wolności oraz utratę praw publicznych i obywatelskich na 5 lat. Oprócz działalności konspiracyjnej, nielegalnego posiadania broni zarzucono mu udział w akcji ekspropriacyjnej na jednym z mieszkańców wsi Sławinek.

Eugeniusz Rusinek wyszedł na wolność 8 października 1951 roku po 5 latach więzienia i zamieszkał w Lublinie. 18 listopada 1991 roku Sąd Wojewódzki w Lublinie uznał wyrok WSR z 1946 roku za nieważny. Rusinek zmarł w Lublinie w 2000 roku[3].

PRZYPISY:
[1] E. Kurek, Zaporczycy w fotografii 1943-1963, Lublin 2009, s. 139.
[2] Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej BU 0187/20/1, Kwestionariusz osobowy Eugeniusza Rusinka, 26.02.1973 r., Lublin, k. 82.
[3] Żołnierze nieugięci. Procesy członków Związku Więźniów Politycznych Okresu Komunistycznego w Lublinie, pod red. J. Ziółek, Lublin 2006, s. 365.