Andrzej Chapski urodził się 20 sierpnia 1928 roku w Ostrowie, małej wsi położonej w powiecie kraśnickim, gminie Urzędów. Był synem Józefa i Agnieszki z domu Wójcik. Ukończył szkołę powszechną a następnie pracował jako stolarz.

W czasie okupacji niemieckiej był członkiem Armii Krajowej w miejscowej placówce. Posługiwał się pseudonimem „Szyna”. Po wkroczeniu sowietów na Lubelszczyznę i fali aresztowań byłych członków AK uciekł z domu i dołączył do oddziału Hieronima Dekutowskiego „Zapory”. Był w plutonie Stanisława Wnuka „Opala”. W czasie późniejszego procesu udowodniono mu udział w listopadowym ataku na członków PPR we wsi Zdrapy oraz Rudki. Ponadto w maju 1945 roku w Rudniku miał samodzielnie rozbroić żołnierza zabierając mu pistolet maszynowy PPSz.

Po amnestii z 1945 roku i rozwiązaniu oddziału nie ujawnił się. Jako „niespalony” powrócił do rodzinnego Ostrowa. Tam ponownie zorganizował placówkę WiN, pełniąc funkcje komendanta. Pomagał przez cały okres pełnił funkcję wywiadowczą informując partyzantów o ruchach resortu w tej okolicy. Pomagał im również materialnie dostarczając pożywienie oraz udzielając noclegu.

Chapski ujawnił się 8 marca 1947 roku przed komisją Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie. Podczas ujawnienia zdał karabin, ale zataił swoja działalność partyzancką w 1945 roku. Za nieujawnienie i pomoc oddziałowi Mieczysława Pruszkiewicza „Kedziorka” został aresztowany 3 września 1948 roku. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 29 października 1949 roku został skazany na 15 lat więzienia. Kare odbywał m.in. w więzieniu we Wronkach.

Po wyjściu na wolność wyjechał na ziemie zachodnie Polski i zamieszkał w Dębnie Lubuskim, gdzie prowadził własny warsztat stolarski.

Biogram powstał na podstawie:

Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej BU 0187/20/6, Kwestionariusz osobowy Chapskiego Andrzeja, Lublin, 16.09.1981 r., k. 21.